Save the Best for Last 15

A/N Hi everyone!!!!! Naku patawarin niyo sana ako sa napakatagal na update… I almost lost the urge to push through with this fanfic….pero dahil nakaka inspire yung mga comment niyo…old and new readers… here it is… mag fast forward na tayo… Happy reading everyone!

After one year…

Happy birthday Abby!!!!

Yes, today is Abigail Ruth Lim’s first birthday. Gathered in the venue are the closest family members… Richard’s parents can not contain their happiness when they learned that he has given them a grand daughter. They got home from the States and never left the Philippines since then. The Dela Rosa’s are also present. Richard’s close friends.. Joma, Liza, Rafi, Eds, Ryan.. and Maya ofcourse. Stephanie’s parents are also present.

Richard and Maya are still the bestest of friends.. while loving each other so much of course… they can’t come back together just yet… ayaw ni Maya. Hindi pa raw nakaka pag babang luksa. Para naman daw natuwa pa sila sa pagkakamatay ni Steph kung right there and then eh nagkabalikan agad sila.

And today, as they celebrate the first birthday of Abby, marks the first anniversary of Steph’s death as well.

After the program of the party is the thank you remarks of the parents. Everyone were startled when Stephanie’s parents got near the mic and speak.

“Richard.. in behalf of my whole family, we’d like to thank you for honoring Stephanie. Salamat dahil sa kabila ng circumstances kung bakit kinailangan mo siyang pakasalan, hindi mo siya pinakitaan ng masama habang magkasama kayo…at kahit nung namatay siya, ikaw pa yung nagmulat sa mga mata namin para malaman yung mga kasalanan namin sa anak namin. Sayang lang at huli na nang marealize ko ang lahat. Salamat sa pagmamahal kay Abby. Alam ko na nasa mabuting kamay ang aming apo….Maya, sa lahat ng sakripisyo at pagintindi sa naging sitwasyon… maraming maraming salamat. Hindi niyo alam kung gano kataas yung paggalang namin sa inyo..salamat dahil iginalang niyo si Steph sa kanyang pagkamatay kahit na hindi naman talaga niyo kailangan gawin yun dahil alam naman natin na nagmamahalan talaga kayo. And today, as we mark Stephanie’s first death anniversary… I’d like to give my blessings to you, Richard and Maya, to continue what you had before my family get in the way. Alam namin na ito din ang gusto ni Steph.”

Naiiyak na si Maya sa mga narinig niya mula kay Don Fernando. That’s when Richard grabbed her arm, turned her around so she’s facing him and enveloped her in his arms. There, they cried together. But those are tears of joy.

“God knows how much I love you Maya. The past months have been so hard…I long to hold you in my arms like this.” Richard said with so much love in his voice.

“Ako din Ricky. I never stopped. I love you so much. Sobrang saya ko ngayon.. ” Maya hugged him tighter.

Umeksena na rin ang tropa…

“Oh my gee! We all waited for this. Finally! Group hug!!!!” Sigaw ni Rafi habang lumalapit silang magkakaibigan sa dalawa. Sumunod naman ang iba na sinadyang ipitin sina Richard at Maya habang nagtatawanan. Sumama na rin sina Teresita at Arturo na tjnapik sa balikat si Richard. “sabi ko naman sa inyo..may Awa ang Diyos.”

Hindi man malaman nina Esmeralda at Roberto kung bakit ganun ang drama ay nakiyakap na rin sila. Masaya sila dahil iba yung nakita nila sa ikinilos ni Richard towards Maya. Alam nilang ito na ang babaeng gusto niyang makasama forever.

“Aray! Di na ko makahinga!” Sigaw ni Maya habang natatawa sa hitsura nila. Imagine, nakapalibot sa kanila ni Richard sa isang malaking group hug ang kanilang mga kaibigan at pamilya. Nakaka touch na lahat affected sa mga pangyayari sa relasyin nila ni Richard. Mula pa noong bestfriend pa lang niya ito hnggang sa kung anu ano na nga ang nangyari.

“Hey guys, thank you so much, we love you but please… tama na. Nasasaktan na ang mahal ko.” Says Richard while holding Maya protectively.

“Yun yun eh!! Bumabanat si Lim” si Sonny na ikinatawa naman ng lahat. Bigla silang natahimik ng lumapit ang parents ni Stephanie..

“Ahm… Tito, Tita, salamat po sa pag intindi ha. Salamat po sa pagbigay niyo ng blessings sa min. Sobra niyo po kaming napasaya. Sabi ni Maya.

“Iha, kami ang dapat magpasalamat. Waka kayong obligasyon sa amin. Patawarin niyo kami for causing you both too much trouble and pain…sana wag niyo lang ipagkait samin si Abby… she’s the only memory of my daughter..” says Stephanie’s mother (a/n: ayan! Sa sobrang tagal ng update nakalimutan ko na pangalan nung nanay ni steph! Sensya na kayo. Hehe)

“We can’t do that Tita. We will never do that. You’re free to visit her anytime… you can even take her to the mall… I know you love her just as much as we do. Thank you very much for everything.. ” and with that, Richard hugged Olivia (a/n ulit: yun pala name ng mother ni Steph…san ko kaya nakuha yun? Kinailangan ko pang balikan previous chapter..anyway going back)

“Thanks for opening our minds Richard. You are such a great man. Maya is so lucky to have you. Steph would’ve been lucky to have you… ahm… we’ll go ahead Richard.. everybody, thank you so much. We won’t bother you anymore” and with that, they left.

=========================================

After the party, Richard insisted na ihahatid niya si Maya sa Laguna. Tutal naman daw ay nandun sina Dona Esmeralda at Don Roberto para bantayan si Abby. Habang nasa kotse ay hawak lang ni Richard ang kamay ni Maya habang nagmamaneho. “Ricky, para naman akong batang mawawala sa pagkakahawak mo. Baka mamaya niyan madisgrasya pa tayo.” Nangingiting sabi ni Maya. She missed him. So much. Yung mga gantong gestures niya, yung minsan parang bata..yung sweetness.. all of him. “Fine. I’ll let go of your hands.” Sabay ngiti kay Maya then he focused on the road. Both settled with the comfortable silence between them. They’re so happy with the turn of events today for them. Through out the drive, pinagusapan lang nila ang kung anu ano… yung mga bagong alam ni Abby, mga favorite niya kainin..mga ayaw.. mga expressions.. mga kalokohan as a baby.. and Maya finds it very cute. Si Richard, telling stories about Abby as a proud father. “I knew you’d be a great father Ricky” she suddenly said while smiling at him lovingly. Richard smiled and recalled how Maya interacts with Abby. The way she talks to her, the way she holds her, the way she takes care of her when they have out of town trips with the group..in his thoughts.. “and I know you’d be a great mom.”

After almost two hours of driving, he parked in front of Maya’s house in Laguna. He suddenly felt nervous. Maya on the other hand is also having an argument inside her head..”should I let him in? Wala pa sina Mommy…eh ano naman? Lagi naman siyang nagpupunta kahit wala sina Mommy..” pareho silang malalim ang iniisip at parehong nakakunot ang noo nang magtama ang mga mata nila… nagkatinginan sila.. tapos… parang nabasa nila ang iniisip ng isa’t isa.. then… sabay silang humagalpak ng tawa… “para tayong tanga Ricky!” “Oo nga! Teenager?” Tapos tumawa ulit sila… best friends… indeed. Then Ricky’s face turned serious. “But kidding aside Maya, I missed you so much.” Maya saw the desire in his eyes. At hindi siya komportable dun. Ayaw niyang makita din ni Richard sa kanyang mata kung ano yung nakita niya sa mata nito. So, to lighten the “hot” mood she said ” ang OA lang? Madalas naman tayo nagkikita ah?” Alam ni Richard kung ano ang ginagawa ni Maya. Pero di siya nagpatalo. Richard, as he always does, cupped her face and kissed her fully in her lips. Maya, missing him just as much, responded to his kisses following his lead…..

===========================================

They entered Maya’s room and resumed with their kissing. With their hands touching every part of each other’s body. Richard led her to her bed and gently, He laid her down. He take his polo shirt off, he kissed her again. Then his hands travelled from her face down to her shoulders then to her breast which made her grasp. All these things, all the sensation she’ s feeling are new to her. She’s confused, and scared, but she likes what she’s feeling. She loves the feel of Richard’s skin to her skin.. but this is wrong! Richard was about to unbutton her blouse when she found the courage to say.. ” Ricky, please don’t. Let’s not do this just yet” her eyes pleading. She’s almost crying. Richard, stilled. Para siyang nabuhusan ng malamig na tubig. Dali dali siyang umalis sa pagkakapatong kay Maya at sinuot ang polo shirt niya “Oh God! What have I done!?” Umupo si Maya at sumandal sa head board ng kama, niyakap niya ang kanyang tuhod. Nanlalambot siya, natatakot, naiiyak. Halo halong emosyon. “Maya, sweetheart, please forgive me. Sorry for being so agressive” habang lumalapit kay Maya. Hindi niya alam kung papayagan siya nitong hawakan pa siya ulit. Alam niya na siya lang ang lalaki sa buhay ni Maya. Never pa itong nagkaroon ng ibang boyfriend bukod sa kanya. Kaya marahil ay na shock ito sa mga nagawa niya. “Maya? Are you okay? Are you mad? I’m sorry. It won’t happen again. Please look at me baby, talk to me..” nakaupo na siya sa tabi ni Maya. Tumingin sa kanya ang dalaga na may luha sa mata.. niyakap niya ito at gumanti naman ito ng yakap. Nakahinga ng maluwag si Richard. Kala niya ay nagalit na ito sa kanya. “I’m sorry Ricky… I’m not yet ready. Hindi ko kaya. Natatakot ako. But it doesn’t mean that I love you any less” habang nakasubsob ang mukha sa dibdib ni Richard. (Oh my pink gosh!!! Nakita niyo ba trailer ng praybeyt benjamin? Ang hot lang ni ser chief! With those biceps..grrrrrr!!! Kagigil! Hahaha!) Natawa si Richard. “Ano ka ba? Ako nga dapat ang mag sorry. I’m sorry for acting that way. Sobra kasi kitang namiss. At dahil mahal na mahal kita, okay lang sakin na maghintay for the right time na gawin natin yun.” Tumingin si Maya sa kanya.. “weh?” “Oo nga! Ang kulit mo talaga!”sabay kurot sa ilong. “Lika na, baba na tayo. Baka madatnan pa tayo nina Mommy at Daddy dito mahabol pa ko ng itak.” Biro ni Ricky. “Hay nakoh sinabi mo! Baka yung jungle bolo pa dalin nun…” nagtawanan ang dalawa.

Sa kitchen ay nagprepare sila ng meryenda. Kape at cheesecake na galing sa coffeshop ni Maya. Then they settled themselves in front of the flat screen sa sala. Napagkasunduan nilang isalang yung Harry Potter and the Deathly Hallows 2. Favorite nila yun eh. Nakasandal si Maya kay Ricky habang naka akbay ang kamay ni Ricky sa kanya. Nasa ganun silang pwesto ng dumating ang parents ni Maya. Hindi pa muna nagparamdam ang mag asawa dahil natutuwa silang makita na magkasama na ulit ang dalawa (kung naabutan kaya nila yung nangyari kanina, matutuwa pa rin kaya sila?!) Tahimik lang silang nakatingin kina Richard at Maya. Hinahaplos ni Richard ang buhok ni Maya tapos ay hinalikan ito sa noo. Then Maya looked at him in the eye. Richard leaned to kiss her on the lips. Then they smiled sweetly. Kinilig si Mommy Teresita sa nakita. Inawat siya ni Daddy Arturo dahil baka marinig siya ng dalawa. Kaya they decided to show up na. “Maya, nak? Nandito na kami…” sabay pasok ng pinto. “Mommy, Daddy, bakit parang ang tagal ng byahe niyo? May dinaanan po ba kayo?” Habang nag mamano sa mga magulang. “Good evening po Mommy, Daddy” bati ni Richard habang nag mamano din. ” Richard, buti at hindi mo iniwang magisa si Maya dito sa bahay.” Si Arturo. “Ay opo naman.” Sagot ni Richard. “Maya, nak, halika sa kusina. Tulungan mo muna ako maghanda ng hapunan natin. Richard, dito ka na mag dinner ha. Kung gusto mo, dito ka na rin magpalipas ng gabi. Mukhang uulan eh.” “Ah eh sige po kung papayag si Maya” “huh? Bakit ako?” “Sige na Tere at Maya. Dito na magpapalipas ng gabi yang si Richard” si Arturo. “Thank you po.” Pumunta na nga sa kusina ang mag-ina.

“Ahm, Daddy, pwede ko po ba kayo makausap?”
“Tungkol saan Richard? Wag mong sabihin na may nabuntis ka na naman aba eh tatamaan ka na sa akin!”
“What? Hindi po… this is about Maya.”
“Okay…anong tungkol kay Maya?”

tbc….

Waaaaaah!!!!!

Nalulungkot ako!!!
Nalulungkot talaga ako!
BCWMH has been my stress reliever…. my happy hormones… my good vibes… pano na pag wala nang Ser Chief na magpapakilig at Maya na makaka relate tayong lahat sa pagiging aligaga?

Medyo hindi ko pinanaood yung mga episodes ng mga pangit na nangyari sa Lim Family….pero ganun pa rin… nakakalungkot pa rin na mawawala na siya sa ere… I’m sooooo gonna miss this show…siguro ang susunod na gagalaan ko sa Ilocos… kasi nhng nag Baguio kami… inspired yung ng bcwmh eh… nag tree drop pa kami at nag superman… ewan bssta na sa sad ako.. lahat naman ata ng adiks… stressed na nga ako sa work tapos nakakasad pa bukas… huhuhuhu… di ko alam guys if matutuloy ko oa yung fanfic ko… grabe inugat na. Pasensiya na kayo ha… lost the inspiration…the appetite to write..bahala na. Pag sinipag. Pag naisingit..

Basta sana patuloy ang fanfic ng magagaling na writer natin… sina Ms Hanah, Ms Malts, Ms Roxy, Ms Katey, Ms Nylcoen(liplock) at lahat ng bcwmh fanfic writer dito sa wordpress…. lahat ng writer may isang story na super favorite ko at binabalik balikang basahin.. grabe lang talaga ang nagawa nitong show na to sa atin… kahit di tayo magkakakilala iba yung bond. 🙂

Kapit-kapit bisig lang! 🙂

Sana magkaron pa rin sila ng series… which I’m sure na mangyayari dahil iba ang JoChard magic. Mas maganda sana kung  isa manlang sa mga fanfic sa wordpress eh magawa nila on tv diba?

Oh my gee!!! How about “The Player” ? (Pang movie ata dapat yun… daming spg eh. Hahaha)
*Wasted? (Spg din yun!)
* reunited?
Haaaay ang saming magandang ff…

Hmmmmm…. sa tingin niyo? Ano nga bang fanfic ang best gawin nila on tv? Just a thought….

Save the Best for Last 14

Richard waited nervously outside the operating room with Stephanie’s parents. They were informed that she had seizure and that the doctors are trying to revive her. After 15 minutes, Dra Gallego approached them…

“Dra., kumusta si Steph? ” si Richard.

“I’m sorry Richard, she didn’t make it. I’m so sorry.”

“What??? But why?? I thought okay na sila? What about my baby? Is she okay?”

” the baby is fine. She’s healthy. Yun ang hiling ni Steph. Na i save ang baby niyo.”

Richard can’t help but cry. Hindi man niya mahal si Stephanie bilang asawa niya, mahal niya ito bilang kaibigan at ina ng anak niya… habang umiiyak ay nahagip ng paningin niya ang parents ni Steph…bigla na lang nakaramdam siya ng galit sa mga ito..he hurriedly walked towards them and said….

“This is all your fault! If you didn’t threaten her na papatayin niyo ang baby, she would’ve made it! She would’ve been stronger! Sana kinaya niya yung panganganak! Anong klaseng magulang kayo? Kayo dapat of all people ang unang susuporta sa kanya! Pero ano? Kayo pa yung unang nag condemn at nagparamdam sa kanya na wala siyang kakampi!”

“How dare you Richa…” Steph’s father wasn’t able to finish his statement because he was stopped by Olivia (steph’s mother)

“Shut up! Shut up Fernando!!! Richard is right! Kasalanan natin to! At ang tanga tanga ko kasi hindi ko manlang nakuhang kampihan ang anak ko! And now it’s too late! My daughter is gone!”

And with that, tinalikuran na ni Richard ang in-laws at pinuntahan na si Stephanie. Upon entering the operating room, he found her there, lifeless. Richard started to weep again. “I’m so sorry Steph. Don’t worry. I’ll take care of our child. Please be happy. Wherever you are.”

Richard visited their baby sa nursery. At nang makita niya ang bata ay saka niya lang naalalang tawagan si Maya. “Hello Ricky? Kumusta ang mag ina mo?” She answered on the first ring.

“Steph is gone Maya.”

“What?? Why? What happened?? ”

“I don’t know. Sabi ni Dra complications daw..”

“Naku Ricky…eh yung bata? Kumusta yung bata?”

“She’s fine. I’m staring at her right now..ang likot likot ng paa”

“I’m glad she’s fine. Okay ka lang ba diyan? Do you want me to go there??”

“I’m not okay. Nasigawan ko na nga yung parents ni Steph kanina sa sobrang galit ko sa nangyari sa kanya..Maya please.. kung okay lang, puntahan mo ko ngayon.”

“Hang on Ricky, I’ll be there. And please calm down okay….”

“I will. Thank you Maya.” The call ended. Richard continued to stare at their baby. That’s when Dra Gallego passed by…

“Ahm… Richard? Can I talk to you?” Asked the Doctor
.
“Sure Dra. What is it? ”

“Well I don’t really know where to start… it’s just that… Steph told me your story… well.. it just so happened na wala na siyang choice kundi sabihin sakin para maintindihan ko siya. We both knew na mahihirapan siyang lagpasan yung panganganak niya. The baby is healthy… pero siya… kahit nung latter part ng pagbubuntis niya, lagi niyang sinasabi sakin na sumisikip ang dibdib niya.. nahihirapan siyang huminga…then nung nag pa consult naman kami sa doktor sa puso.. dun lang namin nalaman na may heart condition pala siya… rheumatic heart. We were warned na magiging delikado yung panganganak niya. Nadagdag din kasi yung mga stress niya before. Sobrang humina na rin talaga yung depensa ng katawan niya….so yun na nga.. I told her na baka dumating kami sa point na kailangang mamili between her and the child.. pero siya na agad yung nag decide….na yung baby ang dapat i save. Dahil nga sa sitwasyon niyo… parang nagparaya na lang talaga siya. And she was so sure na di niyo pababayaan ang anak niya… We really tried to save her… pero siya.. hindi siya lumaban eh. ”

“Oh my God Steph… what have you done…nakokonsensya ako doc… ”

“She only have kind words for you. Lagi naman niyang kinukwento na maalaga at mabait kang asawa. Kahit sa sitwasyon niyo, hindi mo naman daw pinaramdam sa kanya na hindi siya importante. Alam naman daw niyang mahal mo siya.. pero di gaya ng pagmamahal mo kay Maya and she completely understand..kaya wag ka nang makonsensya. This is what she wanted. That you and Maya get back together…and for you two, to treat and love her child like your own…”

“Of course hindi ko pababayaan ang bata.”

“Okay… I think I served my purpose here… so I better go… be happy Richard.” She smiled sincerely then she started to walk away.

“Thank you so much Dra. ”

***************************************************
It was already 9pm when Maya reached the hospital. Nang makita si Richard ay agad niya itong tinawag… “Ricky!” Then nanakbo na siya papunta sa binata. “Maya…” bulong ni Richard habang tumayo siya at sinalubong ang dalaga. Then they embraced.

“Ricky,,,,okay ka lang ba?” Full of concern na tanong ni Maya.

“I’m okay. Shocked lang sa nalaman ko about Steph”

“Bakit? Ano yun? ”

Then Richard started to narrate everything to Maya. Lahat ng sinabi ni Dra sa kanya. habang nakikinig ay hindi maiwasan ni Maya ang maluha.. hindi niya malaman kung ano yung mararamdaman niya. Naaawa siya kay Steph, sa baby, nakokonsensya, masaya….roller coaster of emotions…

“Ricky..di ko alam kung anong sasabihin ko. Di ako makapaniwala na isa ako sa dahilan kung bakit pinili na lang niyang mamatay…”

“It’s not that Maya.. wala naman siyang galit or tampo or bitterness sa ating dalawa. Nakita naman niya na alang alang sa kanila ng bata, nagdesisyon tayong wag na lang muna magkita at magusap. Binuhos ko lahat ng panahon ko sa kanila ng bata. Dra said…gusto daw talagang makabawi ni Steph sa’ting dalawa.

“Anong gagawin natin Ricky?”

“Let’s get back together Maya… yun ang gusto ni Steph…”

“Ricky…it’s so sudden. Hindi pwede. I consider naman natin yung family ni Steph…she just passed away.. hindi natin pwedeng isipin ang happiness nating dalawa sa ganitong sitwasyon!”

“Okay…okay. don’t be mad… we’ll take it slow. We’ll talk to them. Okay? I’m just so glad you’re here.”

They stayed there…outside the nursery.. staring at the little innocent girl…

tbc
A/N
Sorry sa super tagal na mga update.. adik din kasi sa pagbabasa ng ibang fanfic di tuloy makasulat..plus busy din sa work at sa aking baby…salamat salamat sa lahat ng nagbabasa nitong kathang isip ko… 🙂

Save the best for last 13

A/N maikli lang to guys ha…..

After two months……

“Chard, sumasakit na yung tiyan ko. Diba this week na yung due ko?” Asked Stephanie

“Sobrang sakit na ba? Should I bring you to the hospital na?” Si Richard.

“Pakiramdaman ko muna… sabihan kita pag di ko na kaya”

“Sabihin mo agad ha. Baka mapano kayo ni baby.”

“Oo naman. Kaya ko pa. Punta lang ako sa kwarto. Check ko yung bag para isang bitbit na lang pag pupunta na tayo hospital.”

“Okay”

Stephanie went upstairs. But when she reached their room, she felt a discharge from her vagina so she proceeded to the bathroom. She looked at her panty and there she saw blood. “Chard!!!!” She shouted, almost crying…

Richard heard her cry so he hurried to their room. “What happened??”

“Chard may dugo! Oh God! Please… ahhhhh!!! Arayyy!!! Chard dalin mo na ko sa ospital…!”

“Hang on Steph, I’ll ask for help…. Joma!!! Sabel!! Please give me a a hand here!” Richard shouted.

Dali daling dumating ang mga kasama sa bahay at mabilis na naibaba si Stephanie papunta sa kotse.

“Joma ikaw na magdrive aalalayan ko si Steph dito sa likod. Please hurry up pero be careful.” Instructed Richard. Then he looked at Stephanie. She’s now turning  pale dahil derecho pa rin ang paglabas ng dugo. “Hang on Steph… hang on little buddy” habang hawak ang tiyan niya.

“Chard please…whatever happens.. save the baby. If you’ll have to choose between me and her (yeah the baby is a girl) please choose her.” Pleaded Stephanie

” Ssshhhh don’t speak like that. You’ll be fine. You’ll be okay.”

When they reached the hospital, they were assisted immediately by the nurses on duty. Her OB is already there. She was immediately transferred to the operating room. They decided that she will give birth via caesarian section. They cannot let the baby stay in there longer.

Once inside the operating room, before they give the epidural anesthesia, Stephanie talked to her OB “Dra., do I have a chance of surviving?”

Ito ang hindi alam ng mga taong nakapaligid sa kanya. Mukha siyang okay pero hindi. Nang minsang mag pa check up si Stephanie na mag isa, dahil may out of town seminar si Richard, inamin sa kanya ng OB niya hindi magiging simple ang panganganak niya. Maaari daw dumating sa point na kailangang mamili between her and the baby. Ito ay dahil sa mga complications kay Stephanie. Nang malaman ito ay nakiusap siya na huwag nang ipaalam sa iba. At sinabi niya rin sa OB ang istorya ng buhay niya. Kinuwento niya yung sa kanila nina Maya at Richard. Kaya naman kinumbinsi na rin niya ang OB na kung darating man sa point na kailangang mamili.. yung anak niya ang iligtas. Para man lang makabawi daw siya kina Maya at Richard. “Sigurado naman akong hindi nila pababayaan ang anak ko ” sabi ni Stephanie.

“Well Steph, in most cases kasi hindi naman yung patient ang pipirma ng waiver. It’s supposed to be your spouse in your case dahil married ka..”

“Doc, we don’t need to inform Richard about this. Wag niyo po ipaalam kahit kanino. Let’s keep this to ourselves. Kung gusto niyo, let’s just seek legal advise para naman hindi ka rin malagay sa alanganin pag nagkataon…I can call my attorney…”

“Well Steph… if that’s what you want…”

And so they signed an affidavit freeing Dra Gallego of any liability that may arise sa panganganak ni Stephanie.

“Steph, ang dami nang dugong nawala sayo. We cannot waste time. Gagawin ko lahat para mabuhay kayong dalawa ng baby mo.”

“It’s okay Dra. Save my baby. I will be forever grateful for that. Salamat.”

“Okay. It’s time for the anesthesia Steph.”

Then they gathered around her. The anesthesiologist, her OB, the pediatrician and the nurses that will assist them. She was given enough dose of Valium para mapakalma siya then next is the epidural anesthesia. And after a few minutes…wala na siyang maramdaman. Pasulpot sulpot na lang yung malay niya. May nararamdaman siya sa tiyan niya pero hindi masakit. Maya’t maya siya tinatawag ng Doctor para hindi siya tuluyang makatulog. Maya maya pa ay narinig na niya ang iyak ng kanyang anak. Dumilat siya at nang makita ang anak ay pumatak ang kanyang mga luha. “Thank God you’re safe baby… thanks Dra.”

Everybody in the operation room thought na nakaligtas na si Stephanie. But then she started shaking…kala nila nung una ay dahil pawala na yung effect ng anesthesia…. but then when her blood pressure went up and the monitor showing her heartbeat became unstable, they started to worry. “She’s having a heart attack!” Sigaw ni Dra Gallego.

They did everything they can to stabilize her breathing pero wala… then her heartbeat stopped.. they tried to revive her but she’s not responding.

She gave up.
She did not fight to live.
Stephanie chose to die.

Save the Best for Last 12

A/N here it is guys. Sorry sa super tagal na update. Okay na okay na ang anak ko. Salamat sa mga nag pray for her.

Maya woke up the next day feeling a little better.

“Lord, please help me get through this.” She whispered a short prayer.

She took a deep breath and said “okay Maya…let’s do this!

She got ready and asked Mang Lem to drive her to The Medical City. By 10 am, she’s already at the hospital’s lobby where she met Richard.

Richard approached her and hugged her tight. Wala na siyang nagawa dahil ang bilis ng naging kilos ni Richard.

“I’m so glad you’re here” he whispered.

“Am Ricky…?”

He sensed her discomfort. He pulled back and stared at her questioningly. Maya smiled. “Parang di kasi tama. We’re here to visit Stephanie. You shouldn’t be like that sa harap niya. Baka ma stress siya at maapektuhan ang bata. And please stop being sweet na. Okay? ”

“Maya di ko naman kaya yun…”

“Well atleast go back to how we were nung Hindi pa tayo. Okay? ”

Ricky sighed deeply and said… “I’ll try…”

“Okay. So shall we? Anong floor ba siya?”

“She’s on the 4th…”

They headed to Stephanie’s room. She was alone and sleeping when they entered the room. She looks so depressed. Namayat siya. Sobrang stressed. As Maya looks at her, naramdaman niyang tama ang naging desisyon nila ni Richard. Magaan ang loob niya. Wala siyang nararamdamang galit sa babaeng nakahiga sa kama.

“Kumusta siya? Ang baby?” Tanong ni Maya kay Richard.

“They’re fine na daw. Mas okay kesa kahapon. Pero kailangan pa rin i-monitor. Mahina si Stephanie eh. Sobrang bumagsak ang katawan niya. Siguro dahil sa stress… ” stated Richard.

“Sana makalabas na sila para mas ma relax naman si Stephanie.” Sagot ni Maya.

Hindi nila namalayan nag nagmulat na ng mata si Stephanie. “Ahm,,, Maya? Ikaw si Maya diba.”

Nagulat si Maya at napatingin kay Stephanie. “Oo. Ako nga. Kumusta na pakiramdam mo?” Tanong niya. Pero sa halip na sumagot ay tinitigan siya ni Stephanie. Tahimik lang na nakatingin din sa kanya si Maya.

Sa isip ni Stephanie, “mukha namang sincere yung concern niya…

“Maya, pasensiya ka na ha…hindi ko naman gustong manggulo pe-…” pinutol ni Maya ang pagsasalita ni Stephanie.

“Stephanie, okay na. Wag ka nang mag alala. Nag usap na kami ni Ricky. Wag ka na masyado mag isip. Baka kung mapaano pa kayo ng baby mo eh.”

“Maya ang bait bait mo talaga. Hindi dapat kayo nahihirapan ng ganito nang dahil sa’kin eh…sorry talaga…” umiiyak na si Stephanie.

” Ssshhhh… naku Please naman wag ka na umiyak . Ricky tumawag ka na ng nurse. Stephanie, wag mo na ko isipin pwede? Yung baby mo na lang muna ang isipin mo. Baka mapano siya kung mag iisip ka pa ng kung anu ano… wag kang mag alala.. tutulungan kita. Aalagaan ko kayo ng baby mo. Pwede rin naman tayong maging magkaibigan sa kabila ng lahat ng to. Hindi natin to pare pareho ginusto. Kailangan nating gawin kung ano ang tama.”

Tumigil sa pag iyak si Stephanie. Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Maya at sinabing “wag kang mag alala Maya. Gagawa ako ng paraan para kayo pa rin ni Richard ang magkatuluyan.”

“Ikaw talaga…wag mo na isipin yun. Ang kailangan nating gawin ngayon ay ipaalam sa parents mo na pananagutan na ni Ricky ang bata.”

===========================================

After a week sa hospital ay naiuwi na din si Stephanie. Naipaalam na nila sa parents nito na nagkasundo na sila ni Richard at pananagutan nito ang bata. Agad namang inayos ang kanilang kasal…

“Maya, pasensiya ka na talaga… sana mapatawad mo ako.” Sabi ni Stephanie habang nasa loob sila ng bridal car na maghahatid sa kanila sa simbahan kung saan naghihintay si Richard.

“Steph, maniwala ka hindi talaga ako galit. Oo masakit dahil mula pagkabata minahal ko na si Richard, pero natanggap ko na, na hindi kamibpara sa isa’t isa.. hindi ko naman kayang mahing masaya kung may batang mapapahamak.. alagaan mo si Richard. I’m sure you’ll still work out.”

“Grabe ka Maya! Ang bait mo talaga. Richard is really lucky to have you. Kayong dalawa ang bagay talaga. Wag kang mag alala gagawa ako ng paraan para kayo pa rin sa huli.”

“Ano ka ba? Wag ka na nga makulit diyan. Today is your wedding day…dapat masaya ka at hindi kung anu ano iniisip mo noh!”

……then the wedding ceremony went on…..

================≠===================

They were gathered at the reception venue when Richard approached Maya.

“Maya,….” he then gave her a peck in the cheek then hugged her. “This could have been us…” there was sadness in his eyes.

Maya almost cried sa statement ni Richard. “Ricky, please don’t make it any harder for us… bukod kay Stephanie, may anak kang dapat isipin at alagaan. I’ll be fine. We’ll be fine. I’ll always be here. As long as you want me to stay, I’ll always be your best friend.” She said with a sad mile.

“I love you so much Maya… ” with so much sadness in his eyes, he turned his back on her and walked towards the presidential table where Stephanie is seated.

Stephanie saw it all. Yung lungkot sa mata ni Richard. Yung sakit, yung regret… at nasasaktan siya pag nakikita niya si Richard na ganoon. Kung hindi lang dahil sa anak niya, hindi naman jiya gugustuhing makasal sa isang tao na hindi siya ang mahal. She promised herself na gagawa siya ng paraan para magkatuluyan pa rin ang dalawa. Mailabas niya lang ng matiwasay ang baby niya ay palalayain niya si Richard.

“Hey what are you thinking of?” Richard’s voice brought her back to the venue.

“Ahm.. Chard, I know how hard this is for the both of you. Please forgive me. I never meant to hurt you.”

“Steph, hindi ko din alam kung paano.. pero pagtulungan nating maging okay ang lahat sa atin after today. We’ll make it through Steph.” He smiled reassuringly.

Stephanie just smiled.

=======================================

She’s now on her last trimester. She’ll be due in two month’s time. Naging malakas naman silang mag-ina after ng wedding. Wala nang sakit na nararamdaman si Steph. Sabi rin ng OB niya na healthy na si baby.

Naging maalagang asawa si Stephanie kay Richard. Kahit na buntis siya ay inaasikaso pa rin niya ito. Ipinaghahanda ng pagkain, pati damit na isusuot para sa opisina. Gayundin naman si Richard, hindi niya hinahayaang ma stress si Stephanie. Palagi niyang ni re remind na uminom ng vitamins at ng milk inuuwian niya rin palagi ng fruits. They seem like a happy and in love couple.

tbc

Sorry guys…

Sorry kung maghihintay pa tayo ng matagal sa rainbow. Naospital anak ko. Nag convulsion. I’m really worried ngayon. Di ko maituloy yung kwento… asking for your prayers… salamat. God bless us all.

Save the Best for Last 11

Richard arrived at Maya’s residence at 7am. Masyado pang maaga kaya hindu pa nakarating ang mga kaibigan nila. He decided to talk to Maya alone first.

Kinuwento niya lahat kay Maya ng nangyari at lahat ng nalaman niya. Maya was crying pero hindi siya makaramdam ng galit sa binata. Richard on the other hand was so devastated upon seeing Maya cry that hard. Umiiyak na rin siya nang magsalita siya.

“Maya, Sweetheart. Please forgive me. Hindi ko to sinadya. Hindi ko naman inexpect na mabubuo yung bata. That happened only once nung pareho kaming nakainom. Maya please…hjndi ko talaga alam ang gagawin ko. Ayokong mawala ka sakin. I love you so much….” habang hawak ang kamay ni Maya.

“Ricky, tama na. Alam naman natin kung ano ang solusyon dito eh. Mahirap pero mas hindi ko kaya na mag sakripisyo ang isang bata para lang maipag patuloy natin to. We’ve been through a lot Ricky. Kaya natin to.” Now hugging Ricky as they cry together.

“Pero Maya, that would mean losing you. Ayoko. Hindi ko kaya. I’d rather die! I’ve loved you all my life!”

“Hindi ako mawawala Ricky. I’ll stay beside you. I’m your best friend, remember?” With a bitter smile

Those words torn his heart into million pieces. “I don’t want you to be just my best friend sweetheart. I love you so much ” as he cry harder.

Hindi nila alam ay narinig na ng parents ni Maya ang usapan nila. At parehong nalungkot ang mag asawa sa balita. Hindi rin nila makuhang magalit kay Richard dahil girlfriend naman niya nung panahon na yun si Stephanie at wala pa silang relasyon ni Maya. Hindi niloko ni Richard si Maya. Tadhana ang nagbiro sa kanilang dalawa. Awang awa sila sa mga bata kaya naman nilapitan nila ang dalwa at niyakap.

Nagulat pa sina Maya at Ricky nang may biglang yumapos sa kanila. “Mommy? Daddy? Kanina pa kayo diyan?”

“Mommy, Daddy please forgive me. I didn’t mean to hurt anyone. Specially Maya..”

“Richard anak, tama na. Naniniwala kami sayo. Hindi kami galit. ” sabi ni Tetesita habang tinatapik sa balikat ang binata.

“Pero hiyang hiya po ako sa inyo. Pinagkatiwala niyo po sakin si Maya tapos ganito. Sorry. I’m really sorry.”

“Richard, tama na. Hindi natin gusto lahat to pero tama ang desisyon ni Maya. Kailangan mong panagutan si Stephanie para sa bata. Yung bata na lang isipin mo.” Payo ni Arturo.

“Thanks for understanding. Pero hindi po talaga madali ang gusto niyo. I’ll be tied all my life to someone na hindi ko mahal.”

“Minahal mo din naman siya dati. You’ll work out for sure.” Si Maya.

“No. Ikaw ang mahal ko Maya. I’ll never love her the way I love you. I’ll marry her just for the baby’s sake.”

“Hayaan niyo mga anak. May awa ang Diyos. Malalagpasan niyo din pareho to. Makaka move on din kayo.” Sabi ni Teresita.

******************************************************

Lunch time nang dumating ang buong tropa. Agad nilang pinaalam ang mga pangyayari at lahat sila ay nagulat at naiyak. Hirap din sila para kina Richard at Maya.

“Ayan kasi ang likot likot mo! ” said Rafi trying to lighten the situation.

Natawa naman ang tropa. Pati na din si Richard napangiti.

“Kasalanan kasi ni Ryan to eh! Kung hindi mo pinigilan si Richard nanligawan si Maya noon pa, eh di sana hindj nangyari to! Sana di na naka pasok pa sa eksena si Stephanie! ” banat naman ni Joma na tuluyan nang nag patawa sa grupo.

“Brod, pasensiya ka na ha. Ikaw naman kasi! Di ka nag ingat!” Sabi naman ni Ryan sabay tapik sa balikat ni Richard.

“Salamat guys.” Richard smiled a little.

“Kaya yan Chard. We’ll be here.” Sabi naman ni Liza habang nakatingin kay Maya.

“Aaaawww! Kayo talaga! Group hug nga!” Rafi squealed.

*******************************************************

Medyo gumaan na ang pakiramdam ni Richard. Knowing na hindi siya iiwan ni Maya, knowing that Maya will still be a part of his life gives him hope.

“Maya, you’re still my bestfriend diba?”

“Oo naman.” She smiled reassuringly.

“If it’s not too much for you, can you accompany me sa hospital tomorrow?” His eyes pleading.

This guy can be so insensitive sometimes! Maya thought. But he needs me. Now more than ever. Fine! I’ll go. Goodluck sakin!

“Ahm…sure. malakas ka sakin eh.” He avoided his eyes.

“I’m sorry if I’m being insensitive here Maya. I just need you there beside me to keep me sane. I need to know that….” he was interrupted by Maya.

“Ssshhhh… Ricky, okay na. Alam ko. I’ll be here. I’ll always be your best friend. ” nangingilid na naman ang luha niya.

“I’m so sorry Maya for giving you a hard time. I’m sorry for being selfish.” He’s starting to cry again.

“Ricky, masyado ka nang madrama ha. Tama na. Sige na. Uwi ka na para makapag pahinga ka na. Magpapahatid na lang ako bukas sa hospital. Ingat ka ha.”

“No. Susunduin kita.”

“Ricky, hindi na. Okay? Magkita na lang tayo sa ospital.” Maya said with finality.

Richard sighed in defeat. “Fine. I’ll go ahead. I’m sorry again. And thank you. This means so much to me.” Hugging her tightly for the last time as he whispered in her ears… “I’ll always love you…..Sweetheart”  then he quickly walk away from her hiding the tears in his eyes.

Maya was left speechless. “Ako din Ricky. Always.” Then just like that, tears started to fall from her eyes. At lahat ng sakit na tinatago niya kanina pa ay kumawala nang lahat. She cried harder than ever.

Rafi saw her at that state. She immediately ran to her and comforted her. She embraced her.

“Maya. I know this is so painful for you. Pero ang tapang tapang mo. Hanga ako sayo.”

“Rafi ang sakit sakit. Pero hindi ko siya kayang iwan sa ganyang sitwasyon niya. Masyado ko siyang mahal. Pero ang sakit lang talaga. Mas mahirap pa kasi hindi naman siya nagloko. Hindi niya ito ginusto. It would have been easier kung niloko na kang niya ako para magagalit na lang ako sa kanya then I could just shut him off my life! Pero hindi! I need to be with him kahit sobrang mahirap para samin. I have to live with this pain! ”

“I’m so sorry Maya….” Rafi doesn’t know what else to say….

*******************************************************

6pm

Richard sent her a text message. “I’m home Maya. I think I’ll retire to bed early tonight. I’m so exhausted with everything that we’ve been through this day. Take care. I still love you no matter what. Good night”

Maya felt good after reading his message. But she knows that she shouldn’t continue entertaining messages like that from him anymore. She decided to talk to him about it tomorrow. And for the last time, she replied,,, ” Ricky, God knows how much and how long I’ve loved you. Goodnight.”

Then she drifted off to sleep…..tomorrow is another day.

A/N
Tbc…
Be patient guys. There’s a rainbow always after the rain.

Save the Best for Last 10

Months passed na ganun ang setup nilang dalawa. Richard would visit her twice a week. Wednesdays and Saturdays. Dun siya natutulog pag Saturday para makasimba sila ni Maya pag Sundays.

Sobrang sweet ni Richard kay Maya. Everytime pupunta siya sa shop ay lagi siyang may dalang flowers. Sa loob ng limang buwan na magkasintahan sila ay hindi siya pumalya sa ganung routine nila. Sa mga araw na hindi sila magkasama ay regular din na tumatawag at nagtetext ang binata sa kanya. Madalas ay nakakatulog sila habang magkausap sa skype. Everything was so perfect. She loves him. He loves her….Until…..

——————————————————-
It was a Wednesday night. Richard decided to have coffee at a nearby Starbucks before the long drive to Laguna to visit Maya…he was seating at a corner table when a lady approached him.

“Hi Richard.!”

Nagulat si Richard. It was Stephanie. At hindi niya maipaliwanag kung bakit siya kinabahan nang bumaba ang paningin niya sa bandang tiyan nito…

“Oh hi Steph! Nice seeing you here. Kumusta na?”

“Richard, I’ll go straight to the point. I’m bearing your child. I’m 5 months pregnant with you. ”

“What?? Are you sure the baby is mine?”

“Richard, alam mong ikaw ang unang lalaki sa buhay ko. Hindi ko kailangan ng anumang proof..dahil sakto mula nung may mangyari satin…5 months ngayon. Nalaman ko lang nung hiwalay na tayo eh.”

“It can’t be! ”

“Pasensiya ka na Richard. Alam ko namang kayo na ni Maya. Ayoko naman sanang manggulo. Pero sabi kasi nina Daddy, kung hindi ako pananagutan ng ama nitong dinadala ko, ipapalaglag daw nila. At kahit daw maipanganak ko siya, hinding hindi ko daw makikita ang bata. Hindi ko kaya yun Richard.” Umiiyak na si Stephanie habang sinasabi niya ang mga bagay na yun. “Nawala ka na nga sakin… wag naman pati ang batang to na mag papa alala sakin na minsan minahal mo ako…sorry. sorry talaga. Tulungan mo naman ako.” Sabi ni Stephanie habang patuloy pa ring umiiyak.

Habang tinitignan siya ni Richard ay parang nadudurog ang puso niya. Nakita niyang hirap na hirap na si Stephanie sa sitwasyon niya. Anak niya ang batang dinadala niya. Minahal niya naman si Stephanie noon. Pero si Maya ang mahal niya. Si Maya ang gusto niyang makasama habang buhay…

“Aray! Richard tulong!!! Ang baby natin!” Sigaw ni Stephanie na nakapagpabalik kay Richard sa kasalukuyan. Nataranta siya nang makita niyang may dugo sa binti ng babae. Binuhat niya ito at dali daling sinakay sa kotse para dalin sa ospital.

“Hang on baby! ” sabi ni Richard na hawak ang tiyan ni Stephanie habang nag da drive papunta sa ospital.

Nakaramdam ng konting pag-asa si Stephanie. Alam niyang masaya na si Richard pero hindi niya kayang mawala ang bata. Wala sana siyang balak na ipaalam pa sa binata ang kalagayan niya kung hindi lang siya tinakot ng mga magulang niya na ipapalaglag or ipapamigay ang bata. Hindi niya kaya. Masayang masaya siya nung malaman niyang buntis siya kay Richard. Sa isip niya, bubusugin niya ng pagmamahal ang batang tanging alaala ng pagmamahalan nila ni Richard. Asking for Richard’s help was her last resort. Sinubukan na niyang tumakas sa mga magulang niya pero palagi pa rin siyang natatagpuan. Sa nakalipas na limang buwan, mula ng malaman niyang buntis siya ay wala na siyang ginawa kundi ang magtago sa parents niya. Kaya nabuhay ng ganung katagal ang bata sa tiyan niya ay dahil sa katatago niya. Wala talagang balak ang parents niya na buhayin ang bata dahil sa kahihiyang idudulot nito sa kanilang pamilya. At ngayong nakausap na niya si Richard, she was praying so hard na sana ay maawa ito sa kanya at sa batang dinadala niya.

——————————————————-
10pm at the coffeeshop.

“Bakit kaya wala pa si Ricky… hindi rin nagtetext. Hindi ko naman matawagan kasi baka nag da drive…pero dati naman nag te text siya pag papunta na siya eh… ano kayang nangyari…”

Maya tried to contact him several times pero no answer. She was beginning to worry. “Naku ano na kayang nangyari dun… Lord pease guide him”

——————————————————-
Meanwhile sa hospital..

Dra Gallego went outside the room and approached Richard. “Mr Lim, your wife needs all the rest she can get. Masyado siyang stressed. Pati ang baby affected. If this continues, we might lose one of them. Please take care of them intensively mula ngayon. She needs to be confined for a few days para ma monitor ang health nila ni baby. Let’s pray na maging maayos ang lahat after nila matake ang mga vitamins.”

“Okay Doc. Thank you.” Richard didn’t know what to feel. Rollercoaster of emotions. Happy because of the baby. Worried of their condition. Heartbroken because he know where this will lead to. Knowing Maya, alam niyang hindi niya kakayanin na may madamay na inosenteng buhay dito sa sitwasyon na to. She always put herself last. With the thought of Maya, tinignan niya ang cellphone niya at nakita niya ang 28 missed calls ng dalaga at ilang messages…

“Sweetheart, asan ka na? Ingat ka ha. I love you.”
Then another after 30 mins.
“Ricky? Sobrang traffic ba? Have something to eat on the way ha. Baka malipasan ka na ng gutom.”
And another after 30 mins again.
“Ricky? Bakit di ka nag rereply. I’m getting worried. If sobrang traffic, never mind. Bumalik ka na kesa ma stuck ka pa diyan. Please take care.”
“Ricky, naiiyak na ko sa pag aalala sayo. Please call me. It’s 2am and you’re still not responding to my calls and texts…what’s wrong?”

Teary-eyed, Richard dialed Maya’s number…

Isang ring pa lang ay sinagot agad ni Maya ang phone. “Thank God Sweetheart! Ano’ng nangyari? Nasan ka na?” Sobrang worried ang boses ni Maya.

“I’m sorry if you worried Sweetheart. I’m in a hospital right now.”

“Why? What happened? Are you okay? Sang ospital yan? Pupuntahan kita Ricky.” Panic is in her voice.

“Sweetheart, calm down. I’m okay. I’m not the patient. I have to talk to you later since it’s already 2am. I’ll drive to your place as soon as I leave the hospital. Please ask Mommy and Daddy to join us when we talk. I’ll call Ryan and the rest of the group. I need them to know everything. Whatever happens Maya, please remember that I didn’t plan any of this. I didn’t mean to put us in this situation.” He’s now sobbing.

“Ricky? Anong sinasabi mo? Umiiyak ka ba?”

“Mahal na mahal kita Maya. Yan ang lagi mong tatandaan. Ikaw lang ang minahal ko nang ganito. At wala na kong mamahalin pang iba.”

“Ricky, ano bang nangyayari? Bakit ka ganyan?” Umiiyak na rin si Maya. Bakit parang nag papa alam si Ricky sakin?

“Ill see you later Sweetheart.” Ricky said then he hung up.

A/N oh my gee!!! This is so heart breaking.

Save the Best for Last 9

After 4 hours ay nagising na si Richard at nagpaalam ng umuwi.

“Mommy, tuloy na po ako. Thank you for accommodating me here kahit po girlfriend ko na si Maya. ”

Teresita said, ” ano ka ba namang bata ka! Eh di the more na dapat ka naming alagaan ngayon dahil nga boyfriend ka na ni Maya. Nasa wastong edad naman na kayong dalawa. Kaya wala namang masama. Buti nga at open kayong dalawa sa amin.”

Richard smiled and said “thanks po talaga. Sobrang swerte ko… ahm,, tutuloy na po ako. Hindi ko nanpo gigisingin si Maya. Puntahan ko na lang po siya sa shop mamaya.”

Tumango si Teresita ” ingat ka hijo ha.”

Naglakad palapit si Richard at nagmano bago tuluyang lumabas ng bahay.

2 hours after makaalis ni Richard ay saka oa lamang nagising si Maya. Patingin niya sa cellphone niya ay nakita niya dito ang message ni Richard.

“Maya, umuwi na ‘ko ha. Hindi na kita ginising kasi alam kong pagod ka. Puntahan na lang kita sa coffeeshop mamaya. I miss you already. I love you so much! Thank you again for accepting me as your boyfriend. “

Kilig na kilig na naman si Maya habang tina-type ang reply niya.

Good mornjng Ricky! I hope you arrived home safely. Ikaw talaga dapat ginising mo ko para nagkita muna tayo bago ka umuwi..miss na din kita. I love you too. Ingat sa pag drive today.”

Agad tumayo si Maya from her bed at nagtungo sa cr para mag prepare na sa pagpunta sa shop. Naligo na siya at nagbihis. After an hour ay bumaba na siya para mag brunch. Medyo late na kasi for breakfast at medyo early for lunch. Nadatnan niya ang kanyang ina sa lamesa na naghahanda ng food niya. “Mommy, ikaw pa rin naghahanda? Nasan po sina Chona?”

“Ay nako ‘nak, pinauwi muna sa probinsya kasi may sakit daw yung nanay niya. Hayaan mo na at dito lang naman ako sa kusina. Minsan ko na nga lang kayo maipagluto ng tatay mo. Oh kumain ka na at tanghali ka na sa shop. Pinabuksan mo na ba kay Sabel?”

Umupo na si Maya at nagsimula nang maglagay ng pagkain sa plates niya. ” yes Ma, tinext ko siya na mag open na kahit wala pa ako. Madami kasi customer ng gantong oras eh. Saka kabisado na naman nk Sabel at Dorris yung mga gagawin nila. Naiisip ko nga po pwede na tayong maghanap ng mapagtatayuan ng bagong branches para yun naman ang ipa handle natin sa kanila. Masipag din yung dalawang yun.”

Napangiti si Teresita sa sinabi ng anak. “Oo nga anak. Ang galing niyo kasi mag manage. Hindi naman natin inexpect na mag hi hit yung coffee shop natin…ah teka nga pala..nagtext ba sayo si Richard? Hindi ka na pinagising kanina eh.”

“Opo ma. Nagtext na kanina pa… grabe ma ang saya saya ko… sa tagal ng panahon n minahal ko si Richard, sa wakas… mingal na din niya ako.” Sabi ni Maya habang nakangiti na parang nananaginip.

“Masaya din ako para sa inyo anak. Sana ay kayong dalawa na ang magkatuluyan.”

——————————————————-

10pm sa coffeeshop

Habang busy si Maya sa pag i inventory ay dumating si Richard na may dalang flowers. Nagulat pa siya nang bigla na lang itong lumapit sa kanya at humalik sa pisngi

“Ricky?!? Bakita ka ba lagi nanggugulat? Kumusta araw mo?” Tanong niya habang nakangiti (tinatago ang kilig)

“Ahm ok lang. Halos hilahin ko oras para makapunta na ko sa’yo. Miss na kita agad eh.. for you sweetheart..” sabi ni Ricky habang inaabot ang flowers at nakasmile ng pamatay!

Nagulat si Maya “anong tawag mo sakin?”

“Sweetheart. Yan na ang tawag ko sayo from now on.”

“O-kayyyy… hay nako Ricky! Ikaw ha! Ang OA mo na! Baka masanay ako diyan sa mga ka sweetan mo ha!”

“Eh di masanay ka… wala naman akong balak itigil tong mga ginagawa eh..”

“Nakakainis ka!!! Tumigil ka na nga! Kinikilig ako eh!” Sabi ni Maya habang nakayapos kay Ricky.

“Bakit mo tinatago yung mukha mo?” Natatawang tanong ni Ricky

“Eh! Nahihiya ako sayo! ”

“Sweetheart, namumula ka nga oh! You’re so cute!” Habang tumatawa.

“Ricky naman eh!”

“Hey you should call me sweetheart too…that’s our term of endearment…”

“Eh pwede bang Ricky muna? Medyo naiilang pa ko eh”

“Fine. I love you Maya”

“Thanks Ricky. I love you too..”

Ricky bent down to give her a smack on the lips.

After nila magsara ng coffeeshop ay hinatid ni Ricky si Maya sa bahay nila. Tahimik lang sila sa byahe pero parehong kuntento at masaya.

“Here we are” sabi ni Ricky nang makarating sa may gate ng bahay nina Maya.

“Lika pasok ka muna..” yaya ni Maya sa kanya.

“Sweetheart, as much as I want to.. pero gabi na kasi. Nakakahiya king mommy at daddy… saka aabutin na naman ako nang madaling araw sa biyahe.”

“Kaya nga Ricky eh. Anong oras na naman tong uwi mo.. can you stay for the night para naman sa peace of mind ko?”

Nakatingin lang si Ricky sa kanya.

“Saka … Ricky,…” sabay hawak sa kamay “hindi mo naman kailangang pumunta araw araw… tawag at text lang okay naman na ako… ”

“What?!” Interrupted Ricky

“Wait. Just hear me out first okay?!” Pigil ni Maya sa kanya.. then she continued.. ” maaga ang pasok mo, napapagod ka magdrive papunta dahil sumasabay ka sa rush hour… then pag uwi mo inaabot ka ng madaling araw…konti na lang maitutulog mo tapos papasok ka na naman…Worried lang ako for you.” Maya said with concern in her eyes.

“Ayaw mo lang ata ako makita at makasama araw araw eh” disappointment evident in his face…

“Ay nako ang mama…nagpapalambing! Lika nga dito!” Maya pulled him to an embrace and whispered in his ears…”I love you sweetheart..wag ka na magtampo. Para sayo naman yun eh.”

Nagulat si Ricky sa pagtawag sa kanya ni Maya ng sweetheart, di niya inexpect na yung araw din na yun ay maririnig niya yun mula kay Maya. Tinignan niya ang dalaga sa mata, hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito at muli ay hinalikan niya sa labi. It was a ling passionate kiss. Nang maramdaman ni Ricky na parang naiilang na si Maya ay siya na ang pumutol sa halikan nila. “I’m sorry. I’m stopping na.” Sabi niya nang may ngiti sa mga labi. Tumango lang si Maya at muling yumakap sa kanya. Tumugon ng mas mahigpit na yakap si Ricky at muling bumulong kay Maya “okay. I’ll let you win this case. Twice a week na lang ako pupunta. Pero wag kang makukulitan if I’m going to call you from time to time.”

“Okay sweetheart. ” sagot ni Maya.

“I love you so much Maya. ”

“I love you more Ricky”

“No. I love you most.”

Natawa si Maya. “Ricky ha! Pinapakilig mo na naman ako!”

“What? I’m just saying the truth. I love you more than you love me. ”

“Fine. Thank you sweetheart. Oh lika na. Pasok ka na sa loob, dun ka na ulit sa guest room .magpapaalam ulit tayo kina mommy.”

“Okay . Let’s go.”

Save the Best for Last 8

Samantala…..

Habang nasa ganung posisyun sina Maya at Richard ay nakatanaw naman sa kanila sina Ryan at Rafi.

Rafi: ano na naman ang drama nitong Richard?? Anong balak niya kay Maya?

Ryan: Rafi, let them be… tignan mo nga ang saya saya nilang dalawa.

Rafi: how can you even say that?? Kilala mo si Richard! Baka saktan lang niya si Maya! Payag ka?? Pinsan mo si Maya!

Ryan: Rafi trust me, alam ko.  I know how Richard tried to forget his feelings for Maya. College pa lang tayo gustong gusto na ni Richard si Maya. Binalaan ko siya na wag ibilang si Maya sa mga babae niya kaya hindi niya niligawan si Maya noon. Pero habang nagiging close sila.. at habang nagtatagal ng pagiging magkaibigan nila ay lalo lang niyang minamahal si Maya.

Rafi: at naniniwala ka naman? Kung mahal niya talaga si Maya, bakit habang minamahal niya si Maya eh papalit palit siya ng babae??

Ryan: because he’s a man of honor.  He promised me na hindi niya liligawan si Maya hangga’t hindi okay sakin. He’s considering our friendship..pati na rin yung sa kanila ni Maya. Pero nung graduation, nung accidentally napa amin si Maya sa kanya about her real feelings for him, na figure out namin ni Richard na marami nang oras at panahon yung nasayang sa kanila ni Maya na sana naging masaya na lang silang dalawa.

Tahimik lang na nakikinig si Rafi at naghihintay pa sa susunod na sasabihin ni Ryan.

….hindi niya agad sinabi that time na mahal niya rin si Maya kasi ayaw niyang isipin ni Maya na sinasamantala lang nita yung feelings nya for him…

Rafi: eh bakit may naging girlfriend pa siya? Yung Stephanie ba yun? Oh? After graduation na yun ah?

Ryan: natakot si Richard eh. Natakot siyang baka masaktan niya si Maya. Na after baka mawala yung friendship at tuluyan nang mawala si Maya sa kanya. Pero nung nagusap kami, pinagtulakan ko nang magtapat kay Maya. Masyaso na kasing matagal yung mga takot niya. ?h di sana nagiginga masaya na lang sila ni Maya. Pero binalaan ko siya na oag sinaktan niya si Maya, wala na kong kilalang Richard.

Rafi: oh is that so? Hmmmm. Okay. Fair enough….naniniwala na ako..it’s about time na mapagbigyan nila mga sarili nila.

Rya,n: tara lapitan na nayin yung dalawa at mukhang nakalimutan na yung lakad natin….

Rafi: ang saya saya! Lahat tayo partners na.. 🙂

Nilapitan nga nila sina Richard at Maya na magkayapos pa rin…

Rafi: ehem… ahm sorry to disturb you guys pero…baka nakakalimutan niyo na lakad ng tropa to…

Maya: ay… heheh sorry ha. Eto kasing mamang to eh!

Ryan: tama na kayong dalawa diyan! Tara na sa loob.

Pumasok na sa loob ng bar ang magkakaibigan at doon, agad napansin ng grupo ang extra sweetness ng dalawa. Kaya naman nagkakatinginan sila nang may tanong sa mga mata at nagkaintindihan na rin sa mga senyasan.

Liza: girl! Aning nangyari? Bakit biglang naging sila?

Rafi: well, apparently, sabi nitong si Ryan eh matagal na daw mahal ni Richard si Maya…. eh nagtitiiisan lang pala yang dalawang yan eh!

Eds: oh my gee!! This is so happy birthday for Maya!

Liza: tama!!!

At nagkatawanan ang tatlong babae. Samantala ang mga lalaki naman any nag uusap din tungkol kina Richard at Maya na may sariling mundo dun sa sulok ng kanilang pwesto at sweet na sweet!

Joma: so sa wakas ba eh nag ka aminan na yang dalawang yan?

Sonny: ano ba sa tingin ko? Kita mo nga’t may sariling mundo… haha!

Ryan: guys, hayaan niyo na lang sila… parang pbb teens lang…hahaha!

At nagkatawanan din naman ang mga boys.

Samantala….

Richard: hay salamat…. di mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayon…(habang hawak ang kamay ni Maya)

Maya: (kinikilig) ano ka ba! Tumigil ka na nga kanina ka pa nagpapakilig diyan eh! Nahihiya na ko sa kanila oh!

Richard: don’t mind them..inggit lang sila..pero seriously Maya, I’m happy. Thank you for giving me a chance na maiparamdam sa’yo how much I love you..

Maya: (oh my gee! Hindi ko na kinakaya to! Mamamatay na ko sa kilig!) ahm.. Richard, masaya din naman ako, baka nga mas masaya ako? Thank you din for givjng me a chance na alagaan ka at mahalin ka nang more than just a friend or bestfriend…

Richard: basta I’ll be the best boyfriend in town…

Maya: hahaha! Well… let’s wait and see…

4 am na nang magkayayaang umuwi ang magkakaibigan. Hinatid ni Richard si Maya sa bahay nila. Pagdating sa may gate ay nagpaalam na si Maya at tatalikod na nang bigla siyang hilahin ni Richard at muling niyakap ng mahigpit…

Richard: I love you so much Maya…Happy birthday ulit.

Maya: Ricky…nakakailan ka na tonight ha! (Sabay bitiw sa pagkakayakap kay Richard)

Richard: Ricky?? Ngayon mo lang ulit ako tinawag nang ganyan ah….

Maya: oo namiss ko lang..at yan na ulit ang itatawag ko sayo magmula ngayon.

Richard: namiss ko din yun. Ikaw lang naman tumatawag ng Ricky sakin eh

Maya: at ako lang naman ang dapat tumawag sayo ng Ricky. Oh sige na. Goodnight na..teka san ka pala uuwi? Don’t tell me you’re driving to Manila ng ganitong oras at ng walang tulog?

Richard: I haven’t thought about that…would you mind if I….

Maya: Ricky you sleep na lang sa guestroom…gisingin ko si Mommy para magpaalam…

Richard: would that be fine kina Mommy at Daddy?

Maya smiled upon hearing the way he addressed her parents. Though she’s used to hearing him calling them that way, the new level of their relationship somehow gave new meaning to that…

Richard: what? Why are you smiling?

Maya: wala… halika pasok ka muna. Gisingin ko muna sina Mommy para mag paalam.

Papasok na ulit ng gate si Maya ng hinila na naman siya ni Richard.

Richard: Maya wait..baka di ko to magawa sa loob eh..

He then cupped her face again and gave her a sweet gentle kiss…

Parang nalasing si Maya sa halik na yun. Matagal nang itinigil ni Richard ang paghalik pero nakapikit pa rin siya. Kaya pagdilat niya ay nakita niyang nakatingin lang si Richard sa kanya at nakangiti..

Maya: Ricky, pwede bang wag kang nang gugulat diyan! Mamaya niyan may makakita satin dito! (Bwisit na to ang sarap humalik! )

Nang maya maya ay….

Mommy Teresita: Maya anak ikaw na ba yan?

Maya: yes Ma!

oh eh bakit ayaw mo pa pumasok? Abah Richard nakarating ka pala sa celebration ng birthday ni Maya

Richard: mano po Mommy. Opo nakarating po. Eh may sasabihin po sana ako…

Maya: ah Ma! (Cutting him off, thinking na sasabihin na niya agad sa Mommy niya na sila na) kasi inabot na ng madaling araw si Ricky, wala pang tulog saka medyo naka inom po, eh baka po pwedeng…

Teresita: hay nako kang bata ka! Doon ka na matulog sa guestroom. Hindi kita papayagang mag drive nang walang tulog baka mapaano ka pa sa daan.

Richard: thank you Mommy.

Teresita: Sige pasok na kayong dalawa at malamok!

Hinatid ni Maya si Ricky sa guestroom at siniguradong kumpleto ang mga kailangan bago niya ito iwan upang balikan ang Mommy niya na nasa kusina na para magprepare ng breakfast nila. Hindi niya alam ay sumunod si Ricky sa kanya.

Maya: ahm Mommy…can I talk to you?

Teresita: oh Maya… bakit di ka pa matulog?

Maya: actually Ma, may sasabihin po sana ako sa inyo…

Teresita: kayo na ni Richard?

Maya: Mommy?!?!?! How did you know?

Teresita: naku naman anak..ako pa ba ang hindi makakakilala sayo? Iba yung aura mo nung dumting kayong dalawa kanina… ang saya saya niuong dalawa…

Maya: talaga Ma? Tingin niyo po masaya din si Ricky?

Teresita: oo naman nak…nakita kong maaliwalas ang mukha ni Richard at alam kong masaya siya. Para ko na ring anak yung batang yun eh.

Noon ay pumasok na si Richard sa kusina para sumali sa usapang kanina pa niya pinakikinggan..

Richard: of course I’m happy Maya…

Nagulat ang mag-ina

Maya: Ricky?? Kanina ka pa ba diyan? Kala ko nakatulog ka na?

Richard: (just smiled at Maya then turned to Teresita) and Mommy, sorry if di ko naligawan properly si Maya dito sa bahay… and don’t worry po. I’ll never do anything na makakasakit sa kanya.

Teresita: it’s ok hijo. Alam ko namang aabot kayong dalawa sa ganyan..at ako nang bahala kay Art. Buti nga’t ikaw ang boyfriend nitong si Maya dahil kilala ka na namin.

Richard: thank you Mommy.

Arturo: pero Richard, tandaan mo, pag si Maya umiyak nang dahil sa’yo magtago ka na sa pinanggalingan mo.

Nagulat silang tatlo nang out of nowhere ay biglang nagsalita si Arturo.

Maya: daddy??! Uso gulatan?

Art: oi Richard, nagbibiro lang ako ha…tignan mo yang mukha mo namumutla ka na.

Richard: dad— ah tito… don’t worry po. I’ll never hurt her..I love her so much kaya di ko po sisirain ang tiwala niyo sa akin.

Maya was so touched kaya naman teary eyed na siya.

Art: you can still call me dad…. mas sanay ako dun eh.

Richard: thank you po talaga.

Teresita: o ayan ha! Okay na lahat. Oh kumain muna kayo nago kayo matulog!

Art: hindi pa ba natutulog tong dalawang to?

Teresita: oo kauuwi lang niyang mga yan from their celebration…

Art: oh sige. Kumain na kayo tapos matulog na kayo.

Richard: ah,,,tutuloy na po ako nakakahiya po kasi…

Teresita: naku kang bata ka! Wag mo ngang isipin ang sasabihin ng ibang tao! Nagkakaintindihan tayo at wala naman kayong gagawing masama ng anak ko diba?

Maya: ma??

Richard: sabi ko nga po…kain na tayo?
Sabi na lang ni Richard na namumula.

Then the four of them burst into laughter….

tbc…..
Sorry sa matagal na update…thanks sa mga comments. Kayo mag i inspire sa kin na ituloy ang pag susulat. 🙂